Niedziela wielkanocna (nazywana też Wielką Niedzielą, Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego) – pierwszy dzień świąt wielkanocnych. Jest to również ostatni dzień Triduum Paschalnego, liczonego według kalendarza żydowskiego od wieczora Wielkiego Czwartku do wieczornych nieszporów w Niedzielę.
Wielkanoc zaczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją liturgia światła. Na zewnątrz kościoła kapłan święci ogień, od którego następnie zapala się Paschał - wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. (czytaj dalej)

Wielka Sobota jest dniem ciszy i oczekiwania.  Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie  rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze,  była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem Maryjnym.  (czytaj dalej)

Wielki Piątek to dzień Krzyża. Po południu  odprawiana jest niepowtarzalna wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej. Celebrans  i asysta wchodzą w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę leżą krzyżem, a po  modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment  Listu do Hebrajczyków. Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na  role, opis Męki Pańskiej według św. Jana. Po homilii w bardzo uroczystej  modlitwie wstawienniczej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w  ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Szczególnie  przejmujące są modlitwy o jedność chrześcijan, prośba za niewierzących i za Żydów.  (czytaj dalej)