Grzegorz urodził się w 540 r. w Rzymie w rodzinie patrycjuszy. Jego rodzice, św. Gordian i św. Sylwia, doznają chwały ołtarzy. Na jego wychowanie miały dość duży wpływ również jego ciotki: św. Farsylia i św. Emiliana, które mieszkały w pałacu Gordiana. Swoją młodość Grzegorz spędził w domu rodzinnym na Clivus Scauri, położonym w pobliżu dawnego pałacu cesarza Septymiusza Sewera, Cyrku Wielkiego oraz istniejących już wówczas bazylik - świętych Jana i Pawła, św. Klemensa, Czterech Koronowanych i Lateranu.
Piastował różne urzędy cywilne, aż doszedł do stanowiska prefekta (namiestnika) Rzymu, znajdującego się wtedy pod władzą cesarstwa wschodniego (od roku 552). Po czterech latach mądrych i szczęśliwych rządów (571-575) niespodziewanie opuścił tak eksponowane stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny, rodzinny dom zamienił na klasztor dla dwunastu towarzyszy. Ten czyn zaskoczył wszystkich - pan Rzymu został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz założył jeszcze 6 innych klasztorów w swoich dobrach na Sycylii. W cieniu słynnego później opactwa św. Andrzeja na wzgórzu Celio trwał na modlitwie i poście.
W roku 577 papież Benedykt I mianował Grzegorza diakonem Kościoła rzymskiego, a w roku 579 papież Pelagiusz II uczynił go swoim apokryzariuszem, czyli przedstawicielem na dworze cesarza wschodniorzymskiego. Grzegorz udał się więc w stroju mnicha wraz z kilkoma towarzyszami do Konstantynopola. Spędził tam 7 lat (579-586). Wykazał się dużymi umiejętnościami dyplomatycznymi. Korzystając z okazji, nauczył się języka greckiego. Ceniąc wielką mądrość i roztropność Grzegorza, papież Pelagiusz II wezwał go z powrotem do Rzymu, by pomagał mu bezpośrednio w zarządzaniu Kościołem i służył radą. Miał jednocześnie pełnić obowiązki osobistego sekretarza papieża. Od roku 585 był także opatem klasztoru.

Borówiec, dnia 24 sierpnia 2023 r.

Drodzy Parafianie!

Podobnie jak wielu z Was z niepokojem i uwagą śledzę prace budowlane prowadzone na terenie nieruchomości sąsiadującej z naszym Kościołem. Zapewniam Was, że budzi to moją troskę podobnie jak większości naszych parafian. Z rozmów, które przeprowadziłem w ostatnich dniach wiem, że sprawa ta budzi coraz większe emocje.

Parafia, jak każdy inny podmiot, ma prawo do wystąpienia do stosownych organów o podjęcie czynności i wyjaśnienie sprawy. Z takim właśnie wnioskiem zwróciłem się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu. Poprosiłem zarówno o informacje o podjętych dotychczas działaniach, jak też zwróciłem się z prośbą o objęcie tego przypadku szczególnym nadzorem.

Zdaję sobie sprawę, że każdy właściciel nieruchomości ma prawo do swobodnego dysponowania swoją własnością, ale musi się to odbywać w ramach obowiązującego prawa i procedur. Dopóki nie znamy wszystkich okoliczności nie należy przesądzać o intencji właściciela, jednak wobec braku jakichkolwiek oficjalnych informacji zdecydowałem się podjąć kroki w celu ustalenia stanu faktycznego. Jestem także w kontakcie w tej sprawie z Urzędem Miasta i Gminy w Kórniku.

                Zapewniam Was o moim wsparciu i modlitwie . ks. Waldemar Twardowski -proboszcz

parafii pw. MB Królowej Rodzin w Borówcu