Św. Ignacy był drugim po św. Piotrze Apostole biskupem Antiochii w Syrii. Czas jego posługiwania pasterskiego w Antiochii przypadał na lata 70 - 107. Właściwie o jego życiu możemy dowiedzieć się przede wszystkim z listów napisanych do chrześcijan poszczególnych gmin chrześcijańskich. Legenda głosi, że Ignacy miał być tym szczęśliwym dzieckiem, które Jezus postawił kiedyś przed uczniami i powiedział: „Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebieskiego. Kto się uniży, jak to dziecko, ten jest największy w Królestwie Niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje (Mt 18,1-4). Św. Ignacy wszystkie swoje listy rozpoczynał od słów: „Ignacy zwany Teoforem”, co znaczy: „ten, który nosi Boga”, głosi Go, Jego naukę.

Za panowania rzymskiego cesarza Trajana wybuchło prześladowanie chrześcijan i wtedy to św. Ignacy jako głowa chrześcijan syryjskich został skazany na śmierć przez namiestnika Syrii. Miały go rozszarpać dzikie zwierzęta w jednym z amfiteatrów stolicy cesarstwa rzymskiego. Biskup Antiochii został wysłany pod eskortą żołnierzy do Rzymu. Żołnierze nie szczędzili skazanemu udręk i przykrości, skoro sam wspominał: „jestem w walce ze zwierzętami na ziemi i na morzu, w nocy i we dnie, przykuty do 10 leopardów, to znaczy do strzegących mnie żołnierzy, którzy są jeszcze gorsi, gdy się im świadczy dobrodziejstwa” (List do Rzymian). W drodze na męczeństwo św. Ignacy napisał 7 listów: do Efezjan, Magnezjan, Trallian, Filadelfian, Smyrneńczyków, do Rzymian i do biskupa Smyrny św. Polikarpa. W swoich listach ukazał Chrystusa jako prawdziwego Boga i człowieka, łączącego w sobie naturę Boską i ludzką; określił Kościół jako katolicki na oznaczenie całego Ludu Bożego złączonego z Chrystusem w jeden organizm. Hierarchię Kościoła stanowią biskupi, prezbiterzy i diakoni. Biskupi reprezentują autorytet Boga Ojca, prezbiterzy stanowią grono apostolskie, a diakoni pełnią zadanie Chrystusa sługi. Według św. Ignacego, kto ma wiarę, nadzieję i miłość, ten jest zjednoczony z Chrystusem Panem. Wiele szacunku okazał też biskup Antiochii Kościołowi, który jest w stolicy cesarstwa rzymskiego (F. Drączkowski).  

W ikonografii św. Ignacy przedstawiany jest między innymi jako starzec z długimi włosami i brodą, w szatach biskupa greckiego, z księgą w dłoni albo jako młodzieniec z krwawiącym sercem w piersi z wyrytym monogramem Chrystusa. W nawiązaniu do męczeńskiej śmierci św. Ignacego ukazuje się go też w sztuce pomiędzy dwoma lwami (M. Jacniacka).